ՀԱՅԵՐԵՆ-ՌՈՒՍԵՐԵՆ  Армяно-Русский

словарь общеупотребительных слов, научная, техническая, общественно-политическая терминология

ԱԶ

Ա +- Բ +- Գ +- Դ +- Ե +- Զ +- Է +- Ը Թ +- Ժ +- Ի +- Լ +- Խ +- Ծ +- Կ +- Հ +- Ձ +- Ղ +- Ճ +- Մ +- Յ Ն +- Շ +- Ո +- Չ +- Պ +- Ջ +-
Ռ +- Ս +- Վ +- Տ +- Ր Ց +- ՈՒ +- Փ +- Ք +- Օ +- Ֆ +-
Website menu
Для поиска напишите слово (полное или часть) по-русски или по-армянски.
Search AA aa Aa
in the title or description
ԱԶԱԶԵԼ, եցի (հնց.) 1. Сушить, высушить, засушить. 2. Сохнуть, высохнуть, засохнуть, чахнуть, зачахнуть.
ԱԶԱԶՈՒՆ, ա. 1. (հնց.) Жухлый. Ազազուն տերևներ Жухлые листья. 2. Хилый, чахлый, щуплый, тщедушный. Ազազուն բույս чахлое растение. Ազազուն երիտասարդ хилый юноша.
ԱԶԱՊ, տե՛ս Ամուրի:
ԱԶԱՏ 1. ա. Свободный, вольный, независимый. Լավ է մեռնել ազատ, քան ապրել ստրուկ Лучше умереть свободным, чем жить рабом. 2. ա. Свободный от чего-либо, лишённый чего. Նախապաշարմունքներից ազատ մարդ свободный от предрассудков человек. 3. ա. Просторный, привольный, вольный. Ազատ դաշտեր просторные поля. 4. ա. Свободный, просторный (об одежде). 5. ա. Незанятый, пустой, пустующий. Ազատ էջեր пустые страницы. 6. ա. Беспрепятственный, свободный, не запрещённый законом. Ազատ առևտուր свободная торговля. 7. ա. Незанятый, свободный от работы. Նա այժմ ազատ է он сейчас свободен. 8. ա. Вакантный, незамещённый. Ազատ պաշտոն вакантная должность. 9. գ. (պատմ.) Лицо, относящееся к высшему феодальному сословию, дворянин, азат. 10. մ. Свободно, непринуждённо. Ազատ խոսել говорить свободно, непринуждённо. ◊ Ազատ անել отпустить Ազատ արձակել отпустить на волю, освободить (о пленнике, о животном в клетке или на привязи). Ազատ զբաղմունք (հնց.) свободная профессия (устар.). Ազատ շունչ քաշել вздохнуть свободно Ազատ ոճ свободный стиль. Ազատ ոտանավոր вольные стихи. Ազատ վարժություններ (սպորտ.) вольные упражнения вольные движения. Ազատ ունկնդիր вольнослушатель Ազատ օդ свежий воздух. Ազատ օր свободный, выходной день. Ազատ քաղաք вольный город.
ԱԶԱՏԱԲԱՂՁ, տե՛ս Ազատատենչ:
ԱԶԱՏԱԲԱՆ, տե՛ս Ազատախոս:
ԱԶԱՏԱԲԱՆԵԼ, եցի (հնց.) Свободно, смело говорить, свободно выражать мысли.
ԱԶԱՏԱԲԱՐ, տե՛ս Ազատորեն:
ԱԶԱՏԱԳԻՆ 1. տե՛ս Փրկագին: 2. տե՛ս Ազատորեն։
ԱԶԱՏԱԳԻՐ, գրի 1. (հնց.) Запись об освобождении раба или крепостного, вольная грамота, вольная. 2. Вольноотпущенник.
ԱԶԱՏԱԳՐԱԿԱՆ, ա. Освободительный. Ազատագրական շարժում освободительное движение.
ԱԶԱՏԱԳՐԵԼ, եցի 1. Освобождать, освободить. Ազատագրել ժոդովուրդը освободить народ. 2. Эмансипировать (книжн.). Ազատագրել կնոջը Эмансипировать женщину.
ԱԶԱՏԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ, թյան 1. Освобождение. Բանվորների ազատագրումը освобождение рабочих. 2. Эмансипация (книжн.). Կնոջ ազատագրումը эмансипация женщины
ԱԶԱՏԱԳՐՈՒՄ, րման 1. Освобождение. Բանվորների ազատագրումը освобождение рабочих. 2. Эмансипация (книжн.). Կնոջ ազատագրումը эмансипация женщины
ԱԶԱՏԱԳՐՎԵԼ, վեցի 1. Освобождаться, освободиться. 2. Эмансипироваться (книжн.).
ԱԶԱՏԱԶԱՐՄ ա. (հնց.) Происходящий из дворян знатного рода, знатного происхождения.
ԱԶԱՏԱԶԳԻ ա. (հնց.) Происходящий из дворян знатного рода, знатного происхождения.
ԱԶԱՏԱԶՈՒՐԿ, ա. Порабощенный, лишённый свободы. Ազատազուրկ ժողովուրդ порабощённый народ.
ԱԶԱՏԱԶՐԿԵԼ, եցի Лишать свободы.
ԱԶԱՏԱԶՐԿՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Лишение свободы.
ԱԶԱՏԱԶՐԿՈՒՄ, կման Лишение свободы.
ԱԶԱՏԱԶՐԿՎԵԼ, վեցի Лишаться свободы.
ԱԶԱՏԱԽՈՀ, տե՛ս Լայնախոհ:
ԱԶԱՏԱԽՈՀՈՒԹՅՈՒՆ, տե՛ս Լայնախոհություն:
ԱԶԱՏԱԽՈՍ, ա. Говорящий свободно, смело.
ԱԶԱՏԱԾԱՐԱՎ, տե՛ս Ազատատենչ:
ԱԶԱՏԱԾԻՆ, ա. (հնց.) 1. տե՛ս Ազատազարմ։ 2. Свободнорождённый.
ԱԶԱՏԱԿԱՆ 1. ա. Добровольный. 2. մ. Добровольно, по доброй воле, на добровольных началах.
ԱԶԱՏԱԿԱՆ, տե՛ս Ազատամիտ։
ԱԶԱՏԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Добровольность.
ԱԶԱՏԱՄԱՐՏ 1. ա. Борющийся за свободу. 2. գ. Борьба за свободу.
ԱԶԱՏԱՄԱՐՏԻԿ, ի Борец за свободу.
ԱԶԱՏԱՄԻՏ 1. ա. Свободомыслящий, вольнодумный (устар.). 2. գ. Свободомыслящий человек, вольнодумец (устар.), либерал.
ԱԶԱՏԱՄՏՈՒԹՅՈՒՆ, թյան 1. Свободомыслие, вольнодумство (устар.), вольнодумие (устар.). 2. Либерализм.
ԱԶԱՏԱՆԻ 1. (հվքկն., պատմ.) գ. Знать, дворянство, дворяне. 2. գ. Дворянин. 3. ա. Происходящий из дворян, знатного рода, знатного происхождения, дворянский.
ԱԶԱՏԱՇՈՒՆՉ, ա. Вольнолюбивый. Ազատաշունչ բանաստեղծություններ вольнолюбивые стихи
ԱԶԱՏԱՍԵՐ, ա. Свободолюбивый, вольнолюбивый. Ազատասեր ժողովուրդ свободолюбивый народ.
ԱԶԱՏԱՍԻՐԱԿԱՆ, ա. Свободолюбивый, вольнолюбивый. Ազատասիրական մտքեր свободолюбивые мысли.
ԱԶԱՏԱՍԻՐՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Свободолюбие.
ԱԶԱՏԱՍՊԱՆ, ա. Душащий свободу, лишающий гражданской свободы.
ԱԶԱՏԱՎԱՐՁՈՒ, ի Вольнонаёмный. Ազատավարձու աշխատանք вольнонаёмный труд.
ԱԶԱՏԱՎԵՏ, ա. Возвещающий свободу.
ԱԶԱՏԱՏԵՆՉ, ա. Свободолюбивый, жаждущий свободы.
ԱԶԱՏԱՐԱՐ 1. ա. Освободительный. 2. գ. Освободитель, спаситель, избавитель.
ԱԶԱՏԱՐՁԱԿ, ա. Просторный, привольный, свободный.
ԱԶԱՏԵԼ, եցի 1. Освобождать, освободить. Երկիրն ազատել թշնամուց освободить страну от врагов. Գերիներին ազատել освободить пленных. Հարկերից ազատել освободить от налогов. 2. Избавлять, избавить, спасать, спасти. Հոգսերից ազատել избавить от забот. 3. Отпускать, отпустить, освобождать, освободить. Դասերից ազատել отпустить с уроков. 4. Увольнять, уволить. Աշխատանքից ազատել уводить с работы. 5. Освобождать, освободить, очищать, очистить, опорожнять, опорожнить Սենյակն ազատել освободить комнату. 6. (խսկց.) помогать при родах. ◊ Գլուխն ազատել, Օձիքն ազատել, տե՛ս կապակցությունների առաջին բառերի տակ:
ԱԶԱՏԻՉ, տե՛ս Ազատարար։
ԱԶԱՏՈՐԴ . 1. ա. Свободолюбивый. 2. գ. Свободолюбец. 3. գ. Сын дворянина, азата.
ԱԶԱՏՈՐԵՆ, մ. Свободно, вольно.
ԱԶԱՏՈՒԹՅՈՒՆ, թյան 1. Свобода, независимость, воля. 2. Освобождение, Спасение. ◊ Ազատության դուռ բանալ указать средство к спасению. Բանաստեղծական ազատություն поэтическая вольность. Ազատություն գտնել обрести свободу. Ազատություն վայելել пользоваться свободой. Ազատություն տալ дать свободу, խղճի ազատություն свобода совести. Մամուլի ազատություն свобода печати.
ԱԶԱՏՈՒՄ, տման 1. Освобождение. 2. Спасение, избавление.
ԱԶԱՏՎԵԼ վեցի 1. Освобождаться, освободиться (из-под чьей-либо власти). 2. Избавляться, избавиться, освобождаться, освободиться. Նախապաշարմունքներից ազատվել освободиться от предрассудков, 3. Отделываться, отделаться, отвязаться. Բեռից ազատվել отделаться от груза. 4. Увольняться, уволиться. Աշխատանքից ազատվել уволиться с работы. 5. (խսկց.) Родить, разрешиться от бремени (высок.). ◊ Ազատվելու դուռ средство спасения, якорь спасения (книжн.).
ԱԶԱՏՎԵԼԻՔ, ի Средство спасения, выход (из положения).
ԱԶԱՏՔԵՂ, տե՛ս Կարոս:
ԱԶԱՐ, ի (բրբ.) Падёж.
ԱԶԱՐԻՈՆ, ի (բսբ.) Подорешник, асарон.
ԱԶԲ, ի (տեխն) ի Ремизка, рабочий орган ткацкого станка. 2. Ремиз, совокупность ремизок на ткацком станке. 3. Нити основы.
ԱԶԲԵՍՏ, ի Асбест.
ԱԶԳ, ի 1. Нация. Ազգերի լիգա Лига наций. Национальность. Տարբեր ազգերի ներկայացուցիչներ представители разных национальностей. 3. (հնց.) Род, племя. 4. (հնց.) Родня. 5. (բրբ.) Родственник. 6. (հնց.) Фамилия. ◊ Ազգ ու ազինք 1) все народы, нации, 2) вся родня, родственники. Ազգ ու բարեկամ вся родня, родственники. Ազզ ու տակ, տե՛ս Ազգուտակ։
ԱԶԳԱԱԻՐԱԲԱՐ, մ. Патриотически.
ԱԶԳԱԲԱՆՈՒԹՑՈՒՆ, թյան (հնց.) и Генеалогия, родословие. 2. Родословная.
ԱԶԳԱԲՆԱԿՉՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Народонаселение.
ԱԶԳԱԳԻՐ, տե՛ս Ազգագրագետ։
ԱԶԳԱԳՐԱԳԵՏ, ի Этнограф.
ԱԶԳԱԳՐԱԿԱՆ, ա. Этнографический.
ԱԶԳԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Этнография.
ԱԶԳԱԴԱՎ 1. ա. Предательский, изменнический (по отношению к своему народу, нации).
ԱԶԳԱԴՐՈՒԺ 1. ա. Предательский, изменнический (по отношению к своему народу, нации). 
ԱԶԳԱԽՆԱՄ, ա. (հնց.) Благотворительный (по отношению к неимущим соотечественникам). Ազգախնամ ընկերություն благотворительное общество.
ԱԶԳԱԿԱՆ, ի Родственник.
ԱԶԳԱԿԱՆԱԲԱՐ, մ. По-родственному.
ԱԶԳԱԿԱՆԱԿԱՆ, ա. Родственный.
ԱԶԳԱԿԱՆՈՐԵՆ , տե՛ս Ազգականաբար:
ԱԶԳԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, թյան 1. Родство. 2. Родня, родственники.
ԱԶԳԱԿԱՆՈՒՀԻ, հու Родственница.
ԱԶԳԱԿԱՌՈՒՅՑ, ա. Способствующий процветанию нации.
ԱԶԳԱԿԻՑ 1. Родственный. 2. գ. Соплеменник, сородич, родственник. 3.ա. (փխբ.) Родственный, имеющий единое происхождение. Ազգակից լեզուներ родственные языки.
ԱԶԳԱԿՈՐԾԱՆ, ա. (հնց.) Пагубный для нации.
ԱԶԳԱԿՑԱԲԱՐ, մ. По-родственному.
ԱԶԳԱԿՑԱԿԱՆ, ա. Родственный. Ազգակցական կապեր родственные связи, узы родства.
ԱԶԳԱԿՑՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Родство. Լեզուների ազգակցություն родство языков.
ԱԶԳԱՀԱԼԱԾ, ա. Угнетательский (по отношению к другим нациям). Ազգահալած քաղաքականություն политика, направленная на угнетение народов, угнетательская политика.
ԱԶԳԱՀԱՎԱՔ, ա. Объединяющий, сплачивающий (нацию), направленный на консолидацию нации.
ԱԶԳԱՄԵՐԺ, ա. Отрёкшийся от своего народа, отступнический.
ԱԶԳԱՄԵՐԺՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Отступничество, отречение от своего народа.
ԱԶԳԱՄԻՋՅԱՆ, ա. 1. Межнациональный. Ազգամիջյան ընդհարումներ межнациональные распри. 2. Междоусобный. Ազգամիջյան կռիվ междоусобная война
ԱԶԳԱՄՈԼ, տե՛ս Ազգայնամոլ։
ԱԶԳԱՄՈԼՈՒԹՅՈՒՆ, տե՛ս Ազգայնամոլություն:
ԱԶԳԱՅԻՆ 1. ա. Национальный. Ազգային հարց национальный вопрос Ազգային հպարտություն национальная гордость. 2. գ. (հզվդ.) Соотечественник. ◊ Ազգային ազատագրական շարժում՝ պայքար национально-освободительное движение, борьба. Ազգային եկամուտ (տնտ.) национальный доход. Ազգային փոքրամասնություն национальное меньшинство. Ազգային ոգի национальный дух. Ազգային քաղաքականություն национальная политика.
ԱԶԳԱՅՆԱԿԱՆ, ա. Националистический.
ԱԶԳԱՅՆԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Националистичность.
ԱԶԳԱՅՆԱՄԵՐԺ, տե՛ս Ազգամերժ։
ԱԶԳԱՅՆԱՄՈԼ, ի Шовинист.
ԱԶԳԱՅՆԱՄՈԼԱԿԱՆ, ա. Шовинистический.
ԱԶԳԱՅՆԱՄՈԼՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Шовинизм.
ԱԶԳԱՅՆԱՆԱԼ, ացավ 1. Приобрести национальные черты. 2. Стать собственностью государства.
ԱԶԳԱՅՆԱՑՆԵԼ, ցրի Национализировать.
ԱԶԳԱՅՆԱՑՈՒՄ, ցման Национализация.
ԱԶԳԱՅՆԱՑՎԵԼ, վեց Национализироваться.
ԱԶԳԱՅՆՈՐԵՆ, մ. Национально.
ԱԶԳԱՆՈՒՆ, անվան Фамилия.
ԱԶԳԱՆՎԱՆԱԿԻՑ, կցի Однофамилец.
ԱԶԳԱՆՎԵՐ, ա. (հնց.) Преданный (своему) народу.
ԱԶԳԱՇԱՀ, տե՛ս Ազգօգուտ:
ԱԶԳԱՇԵՆ, ա. (հնց.) Содействующий процветанию нации.
ԱԶԳԱՊԱՀՊԱՆ, ա. Способствующий целостности нации, сохранению национальности, национальной самобытности.
ԱԶԳԱՊԱՀՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Сохранение нации.
ԱԶԳԱՊԱՀՊԱՆՈՒՄ, նման Сохранение нации.
ԱԶԳԱՊԱՌԱԿՏՈՒՄ, աման (հնց.) Междоусобица.
ԱԶԳԱՊԱՏՈՒՄ, ի История нации
ԱԶԳԱՊԵՏ, ի (հնց.) 1. Вождь народа. 2. Родоначальник, патриарх.
ԱԶԳԱՊԻՂԾ, տե՛ս Արյունապիղծ:
ԱԶԳԱՊՂԾՈՒԹՅՈՒՆ, տե՛ս Արյունապղծություն:
ԱԶԳԱՋԻՆՋ, ա. Истребляющий нации, народы; направленный на уничтожение народа. Ազգաջինջ քաղաքականություն политика геноцида.
ԱԶԳԱՍԵՐ 1. գ. Патриот. 2. ա. Патриотический.
ԱԶԳԱՍԻՐԱԿԱՆ, ա. Патриотический, патриотичный.
ԱԶԳԱՍԻՐՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Патриотизм.
ԱԶԳԱՍՊԱՆ, ա. Губящий нацию, народ.
ԱԶԳԱՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Уничтожение нации, народа, политика геноцида.
ԱԶԳԱՎԱՃԱՌ, ա. Предательский, изменнический (по отношению к своей нации, своему народу).
ԱԶԳԱՏԵՑՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Ненависть к (своей) нации, к (своему) народу.
ԱԶԳԱՏՅԱՑ, ա. Ненавидящий (свою) нацию, (свой) народ.
ԱԶԳԱՏՈՀՄ, ի Род, родня.
ԱԶԳԱՏՈՀՄԱՅԻՆ, ա. Родовой, фамильный,
ԱԶԳԻ-ԱԶԳԻ, ա. (հնց.) Разнообразный.
ԱԶԳՈՎԻՆ, մ. Всем народом, всем миром.
ԱԶԳՈՐՈՇ, ա. (հզվդ.) Характерный для народа, нации, характеризующий нацию.
ԱԶԳՈՒԹՅՈՒՆ, թյան 1. տե՛ս Ազգ 1 նշան.: 2. Национальность. Ազգությամբ հայ армянин по национальности. ◊ Ազգությունների սովետ Совет национальностей.
ԱԶԳՈՒՏԱԿ, ի (խսկց.) Вся родня, весь род.
ԱԶԳՈՒՐԱՑ, ա. Отрёкшийся, отступившийся от своей нации, от своего народа.
ԱԶԳՈՒՐԱՑՈՒԹՅՈՒՆ, թյան, Отречение, отступничество от своей нации, от своего народа.
ԱԶԳՍՎՆԱՍ, ա. Вредящий народу, нации.
ԱԶԳՕԳՈՒՏ, ա. Полезный для нации, для народа.
ԱԶԴ, ի 1. Оповещение. 2. Объявление.
ԱԶԴԱԳԻՐ, գրի 1. Афиша. 2. (հնց.) Письменное уведомление.
ԱԶԴԱԳՐԵԼ, եցի (հնց.) Уведомлять.
ԱԶԴԱԴՐՈՇ ի Сигнальный флажок.
ԱԶԴԱԴՐՈՇԱԿ ի Сигнальный флажок.
ԱԶԴԱԶԱՆԳ, ի Сигнальный звонок.
ԱԶԴԱԼԱՊՏԵՐ, ի Сигнальный фонарь.
ԱԶԴԱԿ, ի 1. Побуждение, стимул, импульс, толчок. 2. (ֆիզ.) Импульс.
ԱԶԴԱԿԵԼ, եցի (հզվղ.) Стимулировать.
ԱԶԴԱՀՐԹԻՌ, ի Сигнальная ракета.
ԱԶԴԱՆՇԱՆ, ի Сигнал.
ԱԶԴԱՆՇԱՆԱՅԻՆ, ա. Сигнальный.
ԱԶԴԱՆՇԵԼ, եցի Сигнализировать.
ԱԶԴԱՆՇՈՒՄ, շման Сигнализация.
ԱԶԴԱՆՇՎԵԼ, վեց Сигнализироваться.
ԱԶԴԱՇԵՓՈՐ, ի 1. Сигнальный рожок. 2. Горн.
ԱԶԴԱՇՉԱԿ, ի Сигнальный гудок.
ԱԶԴԱՏԱԽՏԱԿ, ի Доска объявлений.
ԱԶԴԱՐԱՐ 1. ա. Извещающий, возвещающий, оповещающий, гласящий. 2. գ. Вестник, глашатай.
ԱԶԴԱՐԱՐԵԼ, եցի Извещать, оповещать.
ԱԶԴԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Объявление, извещение, оповещение.
ԱԶԴԱՐԱՐՈՒՄ, րման Объявление, извещение, оповещение.
ԱԶԴԱՐԱՐՎԵԼ, վեց Извещаться, оповещался.
ԱԶԴԵԼ, եցի 1. Влиять, действовать, воздействовать, оказывать влияние, иметь влияние. 2. Внушить. Երկյուղ ազդել внушать страх.
ԱԶԴԵՑԻԿ, ա. 1. Влиятельный. Ազդեցիկ մարդ влиятельный человек. 2. Внушительный. Ազդեցիկ տեսք внушительный вид.
ԱԶԴԵՑՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Влияние, воздействие. ◊ Ազդեցություն գործել՝ թողնել оказывать влияние, воздействие. Ազդեցության ոլորտ сфера влияния.
ԱԶԴՈՒ 1. ա. Волнующий, впечатляющий. 2. ա. Внушительный, веский. Ազդու տեսք внушительный вид. Ազդու խոսք веское слово. 3. մ. Внушительно, впечатляюще.
ԱԶԴՈՒՄ, դման Воздействие, влияние.
ԱԶԴՎԵԼ, վեցի 1. Подвергаться влиянию, воздействию. 2. Растрогаться, расчувствоваться.
ԱԶԴՐ, ի (կզմխս.) 1. Бедро. 2. Часть туши ― бедро; ляжка, окорок.
ԱԶԴՐԱՄԻՍ, մսի Мясо с бедренной части туши.
ԱԶԴՐԱՅԻՆ, ա. Бедренный.
ԱԶԴՐՈՍԿՐ, ի (կզմխս.) Бедренная кость.
ԱԶԻԶ, ա. (բրբ.) Родимый, родной, дорогой, любимый. ◊ Ազիզ ախպեր милый братец, дружок. Ազիզ պատառ лакомый кусок. Ազիզ պահել лелеять, холить, обхаживать (прост.). Ազիզ օր праздничный день (чаще օ семейных праздниках).
ԱԶՆԱՎՈՒՐ, ի (հնց.) 1. Лицо знатного происхождения, дворянин, аристократ. 2. Великан, исполин, 3. Злой дух (в сказках).
ԱԶՆԻՎ ա. 1. Честный, порядочный. Ազնիվ մարդ порядочный человек. 2. (հնց.) Высококачественный, отборный, добротный. ◊ Ազնիվ խոսք честное слово. Ազնիվ մետաղներ благородные металлы.
ԱԶՆՎԱԲԱՐ, մ. Честно, порядочно.
ԱԶՆՎԱԲԱՐՈ, ա. Честный» порядочный.
ԱԶՆՎԱԴԵՄ, ա. Благородный (о внешности) Ազնվադեմ երիտասարդ юноша с благородным лицом.
ԱԶՆՎԱԶԱՐՄ, տե՛ս Ազնվատոհմ։
ԱԶՆՎԱԽՈՀ, ա. Здравомыслящий, разумный.
ԱԶՆՎԱԿԱՆ 1. գ. Дворянин, аристократ, лицо знатного происхождения. 2. ա. Дворянский, аристократический, знатный.
ԱԶՆՎԱԿԱՆԱԿԱՆ, ա. Дворянский, аристократический.
ԱԶՆՎԱԿԱՆՈՐԵՆ, մ. (հզվդ.) По-благородному, благородно.
ԱԶՆՎԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ, թյան 1. Дворянство, знать, аристократия. 2. Благородство.
ԱԶՆՎԱԿԱՆՈՒՀԻ, հու Дворянка.
ԱԶՆՎԱԿԻՐԹ, ա. Хорошо воспитанный, обладающий хорошими манерами, благовоспитанный (устар.).
ԱԶՆՎԱՀՈԳԻ, ա. Честный, порядочный.
ԱԶՆՎԱՀՈԳՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Честность, порядочность.
ԱԶՆՎԱՄԵԾԱՐ, ա. (հնց.) Высокочтимый (устар.), достопочтенный (устар.).
ԱԶՆՎԱՄԻՏ, ա. Честный, благонамеренный (устар.), благомыслящий (устар.).
ԱԶՆՎԱՄՈՐԻ, րու Малина.
ԱԶՆՎԱՄՏՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Честность, благонамеренность (устар.).
ԱԶՆՎԱՆԱԼ, ացա Облагораживаться, облагородиться, делаться более благородным, возвышенным.
ԱԶՆՎԱՇՈՒՔ, ա. (հնց.) Благородный.
ԱԶՆՎԱՊԵՏԱԿԱՆ (հնց.) 1. ա. Олигархический. 2. գ. Олигарх.
ԱԶՆՎԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ, թյան (հնց.) Олигархия.
ԱԶՆՎԱՍԱՐԵԿ, ի (կենդբ.) Чиж.
ԱԶՆՎԱՍԻՐՏ, ա. Чистосердечный.
ԱԶՆՎԱՍՐՏՈՒԹՅՈՒՆ, թյան Чистосердечие.
ԱԶՆՎԱՏԵՍ, տե՛ս Ազնվադեմ:
ԱԶՆՎԱՏՈՀՄ ա. (հնց.) Родовитый, знатный, высокородный (устар.).
ԱԶՆՎԱՏՈՀՄԻԿ ա. (հնց.) Родовитый, знатный, высокородный (устар.).
ԱԶՆՎԱՏՈՀՄՈՒԹՅՈՒՆ, թյան (հնց.) Родовитость, знатность.
ԱԶՆՎԱՐՅՈՒՆ 1. տե՛ս Ազնվատոհմ։ 2. տե՛ս Ազնվացեղ։
ԱԶՆՎԱՑԵՂ, ա. Породистый, чистокровный.
ԱԶՆՎԱՑՆԵԼ, ցրի 1. Облагораживать, облагородить, возвышать в нравственном, духовном отношении. 2. Улучшать, совершенствовать породы животных, растений, облагораживать, облагородить.
ԱԶՆՎԱՑՈՒՄ, ցման Облагораживание.
ԱԶՆՎԱՓԱՅԼ, ա. (հնց.) Досточтимый, достоуважаемый (устар. книжн.).
ԱԶՆՎՈՐԵՆ, տե՛ս Ազնվաբար։
ԱԶՆՎՈՒԹՅՈՒՆ, թյան 1. Честность, порядочность. 2. (հնց.) В обращении с местоимениями Ձեր, Նորին, Ձեր(դ) ազնվության Ваше благородие.
ԱԶՈԽ, ի 1. Незрелый виноград. 2. Незрелый плод. ◊ Հայրերը ազոխ կերան, որդիների ատամներն առնվեցին (ասացված) отцы ели кислый виноград а у детей-оскомина.
ԱԶՈՏ, ի (քիմ.) Азот.
ԱԶՈՏԱԹԹՈՒ, թթվի (քիմ.) Азотная кислота.
ԱԶՈՏԱԿԱՆ, ա. Азотный. ◊ Ազոտական թթու азотная кислота.
ԱԶՈՏԱՅԻՆ, ա. Азотистый. ◊ Ազոտային թթու азотистая кислота.
ԱԶՐԱՀԻԼ ի 1. (խսկց.) Ангел смерти. 2. (փխբ.) Удалец храбрец.
ԱԶՐԱՅԻԼ ի 1. (խսկց.) Ангел смерти. 2. (փխբ.) Удалец храбрец.